Port Douglas..het einde...!

Na de zeiltocht stapten we gelijk in de auto, we waren al uitgecheckt en ingepakt, om op weg te gaan naar Townsville. Maar aangezien het rijden heel lekker ging, de kinderen lekker sliepen en we geen trek hadden om de volgende dag lang te rijden besloten we om door te rijden naar Mission Beach, alwaar volgens Lonely Planet met beschrijvingen van Xan het strand top was en het water “ lekker warm !!” Ik stiekem hopen op het spotten van Casowaries die daar toch echt in het wild zouden zijn. Rond middernacht kwamen we pas aan.... Mission Beach bleek een straat te zijn met twee cafe’s, natuurlijk een tourist information en drie hotels. Allemaal dicht.... Ron is nog langs een aantal hotels heengelopen, maar we beseften dat het kansloos was en dat we eigenlijk een beetje naief waren. Stom natuurlijk met twee kinderen op de bonnevooi (hoe schrijf je dat ?), maar die sliepen lekker. Mette lag met haar hoofd op de dvd en Teun had nog een viltstift in zijn handje. Niet lang daarna viel Carla ook weg en besloot Ron om maar lekker door te karren naar Cairns. Dat doorkarren betekent  maximaal 100 met veel stukken 80, want wat we vergeten zijn te vertellen is dat we op weg naar Yeppoon zijn aangehouden door de plaatselijke sheriff ! (Nog net geen ster op zijn borst) We reden 115 !! Na een bekeuring van 200 dollar (!!) en een kleine preek mochten we weer op weg. Dat was schrikken ! En die twee voorste auto’s waar we al uren achteraan reden ?  NIETS ! Das toch niet lief ! De mensen rijden hier trouwens erg keurig. Zodra er weer zo’n bord met 80 staat, gaan ze gelijk boven op hun rem staan ! Heel apart. Goed waar waren we. In Cairns maakte Ron me wakker en zag ik met grote letters CAIRNS MOTEL 24h ! Voorbereid op heel veel vieze dingen, maar dankbaar voor een bed zochten we onze kamer. En die was prima ! Meer dan prima ! Het was inmiddels half twee ’s nachts en konden de kinderen probleemloos overhevelen naar hun schone bedje. ’s Ochtend werden de kinderen rond negen uur wakker en speelden lekker samen, zodat wij nog stiekem een uurtje konden bijslapen. Teun zag daarna al heel snel het zwembad door het raampje en was niet meer te houden ! Mama zwembad ! Ons honderd dollar hotel bleek een heerlijk zwembad te hebben ! Met glijbaan ! Nou ja, een soort stortkoker, waar je met honderveertig vanaf sjeest. Mette nog een beetje aarzelen en Teun zei alleen maar “ Lets’s Go ! Daar gaat ‘ie !!” En liet zich als een raket het water in glijden. Hij heet ook vanaf nu Teun “raket”  Blaauw, the Rocketman. Daarna fris en fruitig, weer de auto in met nog maar 70, werkelijk prachtige kilometers te gaan naar onze eindbestemming Port Douglas.

Als snel vonden we de camping na een schitterende route lang de kust. Man o man, wat is het hier mooi ! Alleen die camping... Niet zo erg als Yeppoon, maar om nou te zeggen wowie...  en ver weg van Port Douglas zelf. We zijn maar doorgereden om te kijken of we wat dichter bij het stadje wat leuks konden vinden. Even de Lonely Planet geraadpleegd, Ron ging even kijken bij Boutique Hotel Verandahs en kwam met een olijke, zeer gelukkige smile weer terug ! Hij had DE stek gevonden om ons budget op te maken: Een kamer/appartement met twee ruime slaapkamers, twee badkamers, een vaatwasser, wasmachine en droger !! (JIPPIE) Een enorm balkon met bbq, een zwembad met palmbomen. Vlak bij de zee en om de hoek bij de mainstreet. Wat een luxe !!! En nog een hele week te gaan..... We moesten even wachten omdat ze de kamer gereed moesten maken, dus hebben we lekker getapaad om de hoek bij Zinc. Mooie tent met overal oranje Veuve Cliquot koelers ed. En bij de wc’s een enorm aquarium. Mette en Teun bleven plassen ! (Met de deuren open om Nemo te zien). Daarna al snel gesetteld in de kamer. (Teun en Mette noemen het telkens ons nieuwe huisje als we weer gaan verkassen. Ongelovelijk hoe snel ze gewend zijn aan een nieuwe kamer. Knuffeltas erbij, knuffels op het goede bed en klaar !) We zijn heel snel het zwembad in gedoken en lekker gezonnen/gelezen. In de schaduw, want het is hier echt warm. Lang leve de Uvshirtjes voor de kinderen, scheelt een hoop gesmeer. Kinderen eindelijk weer eens lekker onder de douche. (Mette haar haar waren bijna dreadlocks...) En dan Port Douglas. Een paradijs. Een strand van de bounty-reclame. Waar het ’s ochtends heerlijk hardlopen is (zegt Ron, mijn schoenen hebben de hele wereld al gezien vanuit de koffer...) Het water... zo lekker...zo warm....zo blauw. En hat stadje is zo relaxed. Een lange straat met restaurantjes en winkeltjes en Coles ! (De supermarkt) En een prachtige haven. Echt een paradijs. We hebben hier ook weinig gedaan. Alleen maar go with the flow. Ron wilde heel graag kitesurfen (mama ik kan zeggen kitesurfen, ik kan != Teun) en had de volgende dag al een afspraak geregeld.  Helaas zat de wind niet mee en na 1 dagje droogoefenen werd de hele droom afgeblazen. Dat wordt Zandvoort ! Wel zijn we naar Hartley’s Crocodile Farm geweest.(The one and only)  Waar we een krokodillentocht op een boot hebben gedaan. Ze lagen en zwommen om ons heen en werden nog even gevoerd met zo’n kip aan een stok. Brrrrr (Teun sliep in de buggie en werd na de boottocht weer wakker met “ kijk daar een krokodil !” Tja Teunie, lekker op tijd ! We hebben een krokodillenshow gezien en zijn nu echte croc-kenners. Wat een beesten, nog eens brrrr.  Mette wilde met een klein krokodilletje op de foto, dus ik ging even geld halen, kom ik terug staan ze daar al ! Met dat beest in haar armen. En lief dat ze hem vond ! Teun wilde ook opeens, maar haakte af toen hij hem even vasthad. Toch een beetje eng. Mette gaf haar Krookie nog een afscheidskriebeltje en  we liepen verder langs vele krokodillen naar de Casowaries, die we nog steeds niet in het wild hadden gezien.  Het zijn zulke mooie beesten. Ongeveer een meter groot, met een blauwe kop en een soort helm op hun kop. (platte bult vogels volgens Mette) We mochten ze voeren, dat wilde Mette natuurlijk weer heel graag, maar we schrokken een beetje, want 1 vogel knalde telkens heel hard tegen het hek aan ! De verzorger Mario, legde uit dat het beest een enorme hekel aan hem alleen had, omdat hij telkens zijn eieren weghaalde ( anders komen er teveel) en zijn “hok” (groot leefgebied) zo nu en dan reorganiseert. Woedend was hij op Mario ! Hij was zelf seen keer aangevallen door hem en zo hard geraakt dat later bleek dat hij zijn rug had gebroken ! Maar toen hij een paar stapjes naar achter deed, werd de vogel poeslief en konden we hem voeren. Niemand durfde echt meer, Mette had een beetje overtuiging nodig, eerst samen en later alleen ! Ze eten ook heel apart. Een beetje zoals Mette haar broccoli eet, even vasthouden in hun snavel en dan hoppa in een groot zwart gat. Je zag de bult zo naar beneden gaan. Niks goed kauwen ! We mochten nog een ei van het beest bewonderen. Groot en groen (Mama kijk mango, zei Teun) met zwarte stippen. Daarna nog even de koala’s geaaid (Mette weer voorop) en dat was weer een mooi dagje. Mette nog wel even sjaggie, want die wilde nog veel meer beesten zien en aaien, maar die waren er niet !

De dag erna werd een dagje strand met lekker zwemmen in de zee, in een Stingersnet. Weer een zandkasteel gebouwd. Gesurfd op de geleende bodyboards en gedag gezegd aan de NL meneer en mevrouw van de zeilboot ! Dat is toevallig ! Heerlijk gamba;s gesnoept met een wijntje bij de Surf Lifeguard Club, met een speeltuintje. Dat is ook zo super geregeld hier. Overal zijn prachtige speeltuintjes. Keurig bijgehouden, met een hek eromheen, zonder spuiten en meer van dat soort troep. Next day op naar Cape Trib (Cape Tribulation). Het mooiste van het mooiste, waar het regenwoud de zee aanraakt. Waar we een heuze varaan hebben gespot ! Helaas maar half op de foto, maar wat een joekel ! We hebben een regenwoud wandeling gemaakt, waar Mette nog gepoept heeft, midden in de jungle !! (oh, ik kan het echt niet meer ophouden mam !) Helaas geen bijzondere dieren gezien, een krabbetje die snel een holletje indook...  Geen wilde casowaries... snik... Wel lekker gegeten bij Whet, de eigenaar herkende ons van de vorige avond, althans, hij herkende Teun. Hij zat naast ons te eten bij het restaurant waar we op de foto gingen met kakketoes ! Dat ben ik vergeten te vertellen, maar ik zal de foto’s er nog wel op zetten. Hij gaf ons de tip om even lekker te zwemmen bij een Swimming Hole. Even iets verder was een soort meertje met heerlijk helder water. Lekker zwemmen konden we niet, want tja, hij kan wel zeggem dat er geen krokodillen zijn, maar die beesten kunnen ook lopen ! Toch even de gok gewaagd. Daarna weer naar in de auto, met het pondje over de Daintree River en lekker thuis gegeten.

Vandaag hebben we weinig gedaan, de koffers gereorganiseerd, alles gewassen, gezwommen en gespeeld met de kinderen.

Ik raffel het misschien een beetje af, maar het eind van onze geweldige reis is nu echt in zicht. Morgen gaan we nog even zwemmen, de laatste spullen inpakken en dan gaan we naar HongKong. Het geld is op en er is werk aan de winkel, maar we willen eigenlijk niet weg. Nooit meer ! We hadden hier, hoog in het noorden langer moeten blijven. We wilden nog een keer duiken, maar mijn oren zaten niet mee en met de kinderen weer een dag op een boot... We zagen het niet helemaal zitten. Lekker relaxen na al die ervaringen moet ook kunnen.

We zijn wel het een en ander vergeten te vertellen, maar ja, dan hebben we nog wat te vertellen ! Toch nog even: het vogelbekdier (Platypus hier) in Eungella  [joengulla] bij Airlie Beach in de stromende regen.... De auto vol met vogels.... Blauwe vlinders, gifgroene kikkers en veel grote insecten... oh en wat we echt gaan missen: rond zes uur ’s avonds komen alle parkieten bij elkaar in de bomen om met elkaar de dag door te nemen. Wat een kabaal !! Prachtig, werkelijk honderden bij elkaar! En de nieuwe hobby van Teun: zijn zakken volproppen met steentjes !! Waarom zakt die broek toch telkens af?

Veel lieve groeten van ons, voor het laatst vanuit Down Under:

NO WORRIES MATE !