Sumatra 11&12-08-2019 @Tangkahan

Zondag 11 augustus

De terugtocht over de hangbrug heb ik overleefd. Samen met een Indonesische vrouw, die ook bang was en we dus maar stevig hand in hand naar de overkant gingen. Fijn zo’n angst te kunnen delen..

Aan de overkant staan twee jeeps klaar die ons ruim 2 uur over een plantageweg vervoeren. We worden alle kanten op gegooid en in de auto en ik wenste dat ik m’n sportbh aan had gedaan. Ik heb weinig van de rit gezien, want ik had een sjaal over m’n hoofd om maar geen zand in m’n lenzen te krijgen. Gelukkig maar, want ik vind het triest om de palmolie-plantages te zien. Het zijn er veel. We

Zagen zelfs een fabriek, met zwarte rookpluimen...De rubber levert tegenwoordig weinig op, dus de particulieren die rubberplantages hadden zijn allemaal geswitcht naar palmolie, die heel veel water nodig hebben en het hele ecosysteem uit balans trekken. De grootste plantages zijn echter van grote bedrijven. Km na km palmbomen... en dat was allemaal ooit Jungle. Verdrietig dus. Niet alleen krijgen de dieren minder ruimte, maar als ze in de buurt van de plantage komen worden ze gewoon beschoten. Er worden oeran Oetangs gevonden met wel 26 kogels in hun lijf. Drama dus. 

We komen aan in Tangkahan. Opeens zie ik volwassen vrouwen, eentje zelf met een kind in haar doek, voorbij rennen. Blijkt dat ze dolgraag onze koffers (op hun hoofd) naar het hotel willen tillen.. over weer zo’n leuke hangbrug. Ik vind het allang best.. Jurre helpt me de brug over met vaag gepraat over friet en dragonmayo, geloof ik.. maar het helpt ! 

De 10 minuten naar het hotel lopen waren gênant.. er kwam net een grote groep jongeren/studenten terug en liepen langs ons. Vooral stelletjes. Moslim. Er werd niet stiekem gegiecheld, maar we werden gewoon uitgelachen. In ons gezicht. Ik begrijp nog steeds niet helemaal waarom ze om ons lachen, ik denk om onze huidskleur en lengte. Er was zelfs een jongen die met zijn vriendin liep, maar Mette een dikke vette sjans-knipoog gaf. Echt heel bijzonder🥴

Het hotel: volgens de gids een “eenvoudige maar prachtig gelegen lodge”. Prachtig gelegen inderdaad naast de rivier met uitzicht over de jungle. In werkelijkheid soort van enge kamers, met schimmel. Klamboe met vol tjietjak-poep. Koude douche, rotsen als muur. Maar verder wel schoon en een lekkere hangmat op het balkon, waar ik maar eens lekker in ben gaan liggen, terwijl de 3 mannen in de rivier gingen zwemmen. Het was druk geweest langs de rivier. Het is offerffeest en iedereen is dus vrij. Aan de kant van de rivier wordt overa dezelfde noodlesoep verkocht. Een paar Moslim-vrouwen zwemmen nog met kleren en al. Terwijl een paar dames alle troep van de oevers opruimen en verbranden (zowaar! Ze ruimen troep op ! Blijkt later dat ze daar geld voor krijgen en de opruimdames elke week afgewisseld worden, t is toch een begin) Teun durfde van een rots af te springen en lekker afgekoeld gingen we maar eten. Bestellen ging lasting, maar lukte (mr bang, waar bemoei je je mee!) en we hebben daar best prima gegeten. Ook weer honden daar trouwens, weer schatjes.

Maandag 12 augustus

Vandaag gaan we naar de olifanten. We moeten er om 9 uur zijn, dus maar weer vroeg op. Over die doodenge brug, 20 minuten lopen langs een plantage en we zijn er. Dit is een soort elephant sanctuary. De olifanten zijn getraind om in het regenwoud te patrouilleren. Op zoek naar illegale praktijken zoals houthakken en stropen. De laatste jaren hoeven ze dat niet meer te doen en verdienen nu hun eigen onderhoud door zich te laten wassen door toeristen. Je kan er ook op rijden, maar die gewoonte sterft gelukkig uit. Wassen dus. Het was iets minder romantisch dan we op verschillende blogs gelezen hadden. We hebben nl wel effe goed onderzoek gedaan of de olifanten wel goed behandeld werden. We waren met een boel meer mensen op 9 olifanten. Wij mochten Sari wassen, een dame van 42 jaar en heel wat kilo’s meer dan ik ! (Sorry Sari, goed voor mijn zelfvertrouwen) ze ging gedwee liggen en lief zich lekker borstelen door ons. Wat een leuke ervaring, je zag haar genieten. Het slurfie protesteerde als we even stopten. De begeleider vertelde ons het een en ander over haar. Wat ze het lekkerst vindt, wat we moeten zeggen en hoe we haar kunnen belonen. Met eten natuurlijk ! Het was erg bijzonder om de dikke, harige olifantenhuid te voelen. De slurf te zien zoeken en voelen. De olifanten te zien spelen in de rivier. Te voeren en ons te laten “douchen”. Wat een prachtbeesten.  Hoewel we toch (ondanks het uitgebreide onderzoek) met gemende gevoelens hieraan begonnen, hadden we uiteindelijk allemaal een goed gevoel bij deze opvang. En genoten van het uurtje badderen.

Terug in het hotel ( ikke bleef veilig aan de goede kant van de hangbrug. Had er zorgvuldig voor gezorgd dat ik niet vies werd bij de olifanten, zodat ik niet weer hoefde te douchen. No way dat ik er nog eens 2x over moet) even opfrissen. Jurre had een goed gesprek met een Australier die daar zo’n beetje woont, met op zijn ene arm een grote tatoeage van een olifant en op de andere een van een oerang oetan. Hij ondersteunt de locals met projecten voor het behoud van de jungle en vertelt bevlogen over de jungle, apen en olifanten. Ik beloof mezelf om thuis te gaan letten op het gebruik van palmolie... 

Op naar Medan. Vertrek 12.00 uur. Aankomst 17.00 uur. Geen tijd meer voor Medan vandaag...

http://www.rawildlife.com.au/program/the-tangkahan-effect