Hervey Bay

We kwamen aan rond drie uur. Ron is eerst even lekker met de kinderen gaan zwemmen, de camping stelt echt niets voor, het zwembad is saai en koud. Maar ja, je kan niet alles hebben ! Ik mis de dieren wel een beetje. Je hoort hier minder vogels en geen possums om ons heen. We hebben ook al een paar dagen geen parkieten gespot. Wel veel Ibissen (?) Wit met een kromme zwarte snavel. De eerste keer dat we die zagen dachten we wow ! Wat bijzonder ! Nu vinden we het vieze beesten die overal zitten en met z’n vele tegelijk. ....

Na het zwemmen zijn we naar het strandje gegaan bij Torquay, even langs de winkeltjes gelopen, boodschappen gedaan bij Spar en gegeten bij de plaatselijke pub, Bistro genaamd. Je kan hier wonderbaarlijk goed eten op plekken waarvan je denkt.... tja....  Nadat Mette en Teun alle ketchupzakjes van alle tafels hadden gepakt, want patatjes moeten met “ kesjup, nie babekieoesaus mama”  En ik Teun achter de gokkasten vandaan heb getrokken (heel raar, want dat mag bij ons thuis wel he mama, zegt Mette) Hier staan er grote Amerikaanse borden: Niet onder de 18 ! Zijn we lekker vroeg naar huis gegaan, want morgen worden we om 8 uur opgehaald voor weer een Whalewatching tour ! Hervey Bay is the place to be wat betreft walvissen. Het is de enige plek op hun hele tocht waar ze uitrusten en de moeders met hun kalfjes spelen. Ze paren hier en de kalfjes worden hier geboren en blijven lang genoeg om genoeg blubber (vet) te groeien om verder te zwemmen. Dat belooft wat ! We waren zo waar op tijd (gegeten, gewassen en wel !). Voordat we de boot op mochten werd ons toch maar even verteld, door een blond meisje met een accent, wat later NL bleek te zijn, dat het vandaag 1 november is en het seizoen eigenlijk is afgelopen en dat sightings are not guaranteed. Dus geen gratis trip als we niets zien. Nou ja, we wagen de gok maar, net als de rest. En dat was maar goed ook, want na drie kwartier naast Fraser Island gevaren te hebben, zag de schipper twee walvissen. Moeder met kind. En eigenlijk ging dat twee uur lang zo door. Elke 10 minuten zagen we walvissen ! Het verbaasde zelfs de bemanning  zo dat ze besloten de volgende dag toch maar ook te gaan. Aan het einde zagen we een echt kleintje 2 tot 4 weken oud ! Wel een raar idee dat ze hierna doorzwemmen langs Japan, waar ze, in plaats van bewonderd ,opgejaagd en gedood worden. Hoeveel zullen ze er van deze doden ? De nederlandse vertelde heel leuk en veel over de walvissen, later vertelde ze me dat ze tijdens haar reizen verliefd is geworden op de walvissen en een Australier. Getrouwd en al 9 negen jaar daar. Al met al super verzorgd (tucjes en kaasjes en hondjesballonnen voor de kinderen) en een geweldige dag !

De volgende dag was het alweer maandag, op naar het strand, waar Ron tijdens zijn “ loopje”  een leuk strandtentje (Enzo’s) had gevonden. Lekker koffie en lezen bij het strand, kinderen op het strand en bij het speeltuintje.  En weer die Croc’s kwijt.... ! Nooit meer teruggevonden. Al snel kwam er een meisje langsgerend “ mama, dat meisje spreekt nederlands”. We raakten aan de praat met Ward en Nancy uit Overveen, nu vrijwillig dakloos voor een jaar met hun twee kinderen Britte en Tristan. (Heel raar om over mensen te vertellen die, dit misschien wel gaan lezen...: niets dan goed hoor ! We missen jullie nu al, niets te beleven hier in Gladstone !)Zij gaan de oostkust af in de andere richting, dus we konden goed tips uitwisselen ! Next day, zijn we op zoek gegaan naar een ander strandje, want Mette wilde niet naar hetzelfde strandje... maar er was eigenlijk niets, behalve veel te koop staande villa’s en saaie nieuwbouwwijken. Dus na een uurtje opperde Mette het geweldige idee om dan toch maar naar dat strandje van gisteren te gaan. He, he, eindelijk. Dus maar weer krabbetjes gezocht en gespeeld in de speeltuin. ’s Middags reden we naar Ward en Nancy, waar we uitgenodigd waren in hun heerlijk appartement. De kinderen hebben supergezellig samengzwommen in hun bijna-prive-zwembad, hondje gespeeld, en dvdtjes gegeken. Wij lekker wijntjes gedronken en dankzij ons lagen de kinderen veeeel te laat in bed (Nogmaals sorry !) Het was gezellig !

De volgende dag zijn we even naar de haven gegaan, langs de bootjes gelopen en over de zee uitgestaard. En natuurlijk maar weer eventjes iets gegeten.... Weer naar Enzo’s om een vergeten handdoek om te ruilen met een boek, een kop koffie/water te drinken, de kite-surf-les verhalen van Ward horen, de kinderen weer lekker samen te laten spelen en dan toch maar een wijntje.... Toen het echt te koud werd zijn wij maar naar de grote gele M gegaan. Te laat om de BBQ aan te zetten. De kinderen sliepen snel, maar het was een drama nacht. Teun twee keer wakker (doet ie nooit) Mette had jeuk, moest telkens even proberen te plassen, oh misschien moet ik poepen, even proberen. MAMA ik wil bij jou !! Nou ja, het was minder prettig, na al die, toch wel, prima nachten ! De volgende dag, donderdag: inpakken en wegwezen !

De dagen in Hervey Bay waren heerlijk, hoewel er eigenlijk weinig te beleven is, het stadje leeft op de Walvissen en tours naar Fraser Islands, hebben we het er erg lekker gehad. Fraser Island toch maar niet gedaan. ’t Leek ons niet heel erg leuk voor de kinderen, Xan raadde het ons een beetje af en hoewel het rondcrossen met een 4X4 ons in eerste instantie heel erg aantrok, is het maar goed dat we het niet gedaan hebben. Het heeft hier al een paar maanden niet geregend, dus het zou meer auto uitgraven dan crossen worden....Nou ja, witte stranden komen we nog wel genoeg tegen en die mooie meren, ach genoeg te zien hier !

We vergeten de Melbourne Cup ! De paardenren van Australie ! Ongelovelijk dat kinderen van alles worden weggehouden wat met gokken en drank te maken heeft, maar dat de campingschoonmaker langs de cabins loopt om te vragen of je een wedje wilt leggen op een paard ! Tuurlijk gedaan en tuurlijk die 5 dollrs kwijt J Viewed Horse 1 was zesde.....

En nu, nu zitten we in Gladstone, na een paar uurtje rijden. Een havenstadje, waar de kolen e.d. worden geexporteerd en waar de zee stinkt,zelfs door de airco van onze Holden heen en waar zelfs Lonely Planet niets leuks over weet te schrijven. Wat we hier gaan doen ?? Jullie lezen het wel weer !!

Bedankt voor alle leuke berichtjes ! Het is fijn te horen dan ons typewerk wordt gewaardeerd en nog leuker om wat van jullie allemaal te horen !