Tasmanie

Aangekomen in Tassie, zoals ze het eiland hier noemen, hebben we eerst lekker geslapen bij Hobart-Airport (Hi Mate & Hi Darlin’ where’re you’re from ? en hoe laat is het hier eigenlijk?? ) de volgende dag op naar Southport. Onderweg zagen we de eerste kangoeroes, walibi’s eigenlijk en wombats. Doodgereden aan de kant van de weg. Die laten ze gewoon liggen, zo zielig. Het huis(je) was prachtig, net nieuw en in de middle of nowhere. Je hoort alleen de vogels en veel hop-hop van de kangoeroes. We zagen er soms een wegschieten in de bosjes. Absoluut geen bereik met laptop of mobiel.  Maar de natuur.... wild en groen enzo... stil.... en de mensen.... zo lief en zo dom....kortom we voelden ons thuis  ;) Rustig, stil, Ron werd er spontaan ziek van, eindelijk ingehaald door de vermoeidheid. We kwamen toch wel tot de ontdekking dat dit een uniek plekje op aarde is (www.info volgt.....) zo stil, op de weg..... om het kwartier een auto, vol met touristische attracties, waar we in NL nog niet eens een bord voor neerzetten.(Zoals het treintje van Ida-Bay, met ons als enige passagiers van de maand, maar waar we toch de graven van de, ja hoe heten ze ook al weer, hebben gezien) Fantaschische druipgrotten (met glowworms !!!) en een wandeling op 30 m hoog in de bossen (met hoogtevrees) in de stromende regen) en een echte pub, te vies voor woorden. Ik krijg nog kokhalsnijgingen.... waar ze verse coquilles even lekker door het dikke paneermeer halen en  in oud vet dood laten garen. Laten we het maar helemaal niet hebben over de inteeltkoppen waar je bij bar 1 het eten moest bestellen (en betalen) en bij Bar 2 het drinken....?? Volendam in het kwadraat.  We klinken nu wel heel negatief en het was ook wel erg nat en die warm waterbron was eigenlijk koud, maar Tasmanie is echt de moeite waard en werkelijk prachtig. Wisten jullie dat elk zoogdier daar een buidel heeft ??? Zegt Ron, dat Steve zegt.... En die legende over die tijger.... die klopt !!!